SERMO de Fide generalis

SERMO de Fide generalis,

in Ecclesia Romana vocatur Solennitas quâ sententiae ab Inquisitoribus pronuntiantur, vide supra Actio Fidei, quia ante sententiarum pronuntiationem Sermo de Fide, per Inquisitorem haberi consuevit. In hoc is Fidem commendat, et ad eius defensionem ac haereticae pravitatis exstirpationem populum hortatur: eôque finitô monet illum, si sciverint aliquem quid dixisse aut fecisse contra fidem, aut aliquem tenere errorem, officii sui esse, id Inquisitori indicare. Factâ monitione, per suum Notarium vel alium Clericum, ex ambone praelegi iubet literas monitorias: quibus omnes cuiuscumque conditionis et status iubentur, sub poena excommunicationis, intra 6. aut 12. proxime sequentes dies Inquisitori revelare, si quem noverint haereticum aut de haeresi suspectum. Vocantur autem hae literae Edictum Fidei, cuius exemplar, non tantûm quod in Hispania, sed etiam quod in Italia hodie promulgatur, Latine versum exhibet Phil. a Limbotch Historiâ Inquisit. l. 4. c. 2. In multis locis, praesertim in Hispania, finitô sermone, omnes simul coram cruce ac libro Euangeliorum iureiurandô promittunt, Magistratus inprimis, se omni ope Inquisitorem adiuturos: cuiusmodi iuramenti forma, ex Constitutione Friderici II. Patavi promulgatâ A. C. 1239. desumpta, exhibetur a modo dicto Auctore l. c. ubi et alia quaedam huc pertinentia. Atque huiusmodi Sermones soliti sunt haberi, quoties provinciam suam novus Inquisitor ingreditur, inprimis vero cum Actionis Fidei, ut vocant, sollennitas celebranda instat. Et quidem primus omnium Sermonum horum habitus est A. C. 1307. Dominicâ I. Quadragesimae V. Nonas Martii, uti docet idem Auctor Praefat. ad librum Sententiarum Inquisit. Tholosan. a se primum in lucem emissum nuperrime, quô XIV. Sermonum Acta continentur, e quibus integra Inquisitionis ratio, qualis olim in usu fuit, clarissime curioso lectori clucet.